Alweer over de helft

Hoi allemaal!

Niet meer elke week een update, ik vergeet snel om een verhaaltje te schrijven!

Ik neem jullie mee terug naar zaterdag 27 mei. We hadden behoefte aan wat westers voedsel en zijn voor een keertje bij de Pizzahut beland. Ook daar smaakt het niet zoals gewend, maar toch wel goed na alle noedels en rijst. Na het eten zijn we samen met twee studenten naar een huis wezen kijken. We werden ontvangen door een oud mannetje die daar nu woonde. Het huis had drie verdiepingen en er was wat achterstallig onderhoud. Er was amper meubilair, geen airco en het was niet bepaald schoon. Dit was niet helemaal wat we zochten, dus hebben we het aanbod vriendelijk afgewezen. Op straat kwamen we een echtpaar tegen die ook een huis in de verhuur had. We zijn met ze mee gegaan om gelijk te kijken. Het zag er hier al beter uit en er was airco aanwezig. Her en der lag wel een dode kakkerlak, maar oké. Helaas was ook hier geen meubilair en de kamers waren nogal muf, zonder de mogelijkheid om te kunnen ventileren. Ook dit was niet helemaal naar onze wens. We willen graag iets hebben waar je zo in kan en niet voor een paar weken nog allemaal meubels moet kopen. Gezien de paar weken die nog overblijven hebben we onze zoektocht maar gestaakt. Zo slecht is het hier op de campus nog niet!

Op zondagdagochtend heb ik met Dion ontbeten. We zijn vervolgens op de fiets gestapt om een paar tempels te bezoeken. Allereerst zijn we naar de Chùa Phật Học tempel gegaan. Hier zijn we al meerdere malen langs gefietst en viel ons iedere keer op vanwege het redelijk hoge gebouw. In de tempel waren de monniken (bhikkhu's) en nonnen (bhikkhuni's) bezig met een gebed. De mannen en vrouwen apart van elkaar. Op elke verdieping was weer iets nieuws te zien. Verschillende beelden, lampionnetjes en grote bakken met wierookstokjes. Halverwege het gebouw moesten we onze schoenen uitdoen en op onze sokken of blote voeten verder lopen. Helaas was de bovenste verdieping waar de grote Boeddha ligt gesloten. Wat opviel is dat er bij verschillende beelden het voor ons bekende hakenkruis werd gebruikt. Ik was benieuwd wat dit voor betekenis had en heb internet geraadpleegd. Binnen het boeddhisme wordt het een Swastika genoemd. Dit teken wordt gebruikt als zonnerad, waarbij de haken de vier windstreken zijn. Dit symbool wordt ook wel gezien als de cyclus van het leven. Daarnaast is het verschil dat de Swastika altijd recht staat, waar het nazi-teken 1/8 gedraaid is. Maar toch is het apart om te zien.
Vanuit de tempel zagen we een aan de andere kant van de straat een enorm kleurrijke en versierde tempel. We hebben snel onze schoenen weer aangetrokken en vertrokken naar dat kleurrijke gebouw. Als je binnen de hekken van de tempel komt, lijkt er gelijk een soort rust te hangen. Je hebt niet veel last meer van het verkeer op de straat en komt in een soort oase. De gebouwen aan de zijkant leken te zijn voor de monniken om te eten en samen te komen. Onder aan de trap van de tempel hebben we onze schoenen weer netjes uitgedaan. Hoe mooi het gebouw er aan de buitenkant uitzag, hoe meer de binnenkant tegenviel. Naast een tafel met een aantal boeddha beeldjes en wierookstokjes, was er niet heel veel te zien. Net toen we klaar waren met onze schoenen, verscheen er een monnik. Toen hij ons zag begon hij breed te lachen en te zwaaien en ik zwaaide vrolijk terug. Helaas zijn we daardoor vergeten te vragen of we een foto mochten maken van deze vrolijke man in zijn oranje gewaad. 
We zijn weer op de fiets gestapt en kwamen uit bij de Ong tempel. Het was erg druk buiten en we vroegen ons af of er niet een dienst bezig was. Er werd druk naar ons gebaard door een oud vrouwtje, waarbij we het idee hadden niet bepaald welkom te zijn. Toen de andere mensen zich ermee begonnen te bemoeien, werd het ons duidelijk dat we onze fiets binnen het hek moesten zetten en niet op de stoep. We waren dus van harte welkom! Van buiten ziet het gebouw er niet heel bijzonder uit, maar vanbinnen was het totaal anders dan verwacht. Het was er redelijk donker en er kwam een zware lucht van wierook naar je toe. Het was minder georganiseerd dan de andere tempels en er waren verschillende tafels met beelden en veel versieringen. Ook stonden er twee altaars met daarin een verhaal afgebeeld in iets van metaal. Het meest bijzondere waren de kegels die aan het plafond waren opgehangen. Het waren spiralen in de vorm van kegels, waarbij er meerder onder elkaar hingen. Na enig bestuderen en toch de vraag waar die zware lucht van wierook vandaan kwam, zagen we dat de spiralen gemaakt zijn van wierook. Alle kegels die er hingen, en dat waren er nogal wat, waren aangestoken en branden langzaam op. Er kwamen heel veel stelletjes, waarschijnlijk net getrouwd, naar de tempel om foto's te maken. Allemaal hadden ze traditionele kleding aan en de vrouwen een dikke laag make-up, waardoor ze er veel blanker uitzien dan ze zijn!
Na het bezoek aan de tempels zijn we naar het zwembad gefietst en hebben we de hele middag lekker liggen luieren.

De rest van de week ben ik bezig geweest voor mijn stage. Op dinsdag ben ik met Niels in het winkelcentrum bij een Koreaans bbq-restaurant gaan eten. In het midden van de tafel zit een kleine bbq waar je zelf je vlees op mag bereiden. Erg leuk en lekker! Woensdag heb ik Dion en Niels kennis laten maken met de soort springrolls die je zelf moet maken. Ook zij vonden het erg lekker! Met Dion ben ik vervolgens nog naar het toeristische gedeelte gedaan en hebben we wat gedronken in de skybar. 

Op zaterdag was door Niels uitgenodigd om mee te gaan lunchen bij twee Vietnamese vrouwen die hij heeft leren kennen. We hebben eerst wat brood bij de supermarkt gehaald en zijn doorgereden naar hun huis. We werden erg gastvrij ontvangen en het rook al heerlijk in de keuken. De tafel werd gedekt en gevuld met eten: gebakken aardappels, zalm, kip, salade en brood. Met name de gebakken aardappels had ik erg gemist en smaakten daarom extra goed. Beide vrouwen konden goed Engels, wat het makkelijk maakte om in gesprek te blijven. Na de hoofdmaaltijd kwamen er nog verschillende soorten fruit op tafel, allemaal nieuw voor mij. Maar het smaakte goed! We zijn uiteindelijk de hele middag blijven zitten.

Op zondag heeft het bijna de hele dag geregend, waardoor het een erg rustig dagje is geworden. Maandag heb ik me weer bezig gehouden met stage.

Voor dinsdagavond had ik afgesproken met Kinh, één van de Vietnamese jongens die ik sinds het begin ken. Hij zou een paar vrienden uitnodigen en ik had Niels en Dion meegevraagd. We zijn met zijn allen gaan eten bij restaurant. De jongens hadden gekozen en er kwamen stukjes kip op tafel. Later werd dit bijgevuld met een grote plaat waarop vlees en vis lag. Dit alles met lekker biertje erbij en een goed gezelschap. Na het eten zijn we naar een café gegaan die gerund wordt door een Australische man en zijn Vietnamese vrouw. Veel studenten van de universiteit gaan hierheen om Engels te leren en oefenen. Omdat we nieuw waren kwam de man gezellig bij ons zitten om wat te kletsen. Ook de andere studenten vonden het interessant en wilden graag aanschuiven. Hier hebben we uiteindelijk nog tot half 11 gezeten, onder het genot van een glaasje passievrucht sap.

Woensdag en donderdag ben ik weer voor stage bezig geweest. Op donderdag had ik ook een gesprek met mijn begeleider om wat dingen te kunnen bespreken. De uitkomsten van de pomptesten waren niet goed, wat inhoudt dat we die opnieuw moeten doen. Dit gaan we bij een ander bedrijf doen, wanneer is nog niet helemaal duidelijk. Daarnaast had hij me uitgenodigd voor zaterdag om mee te gaan lunchen met het departement. 

Op zaterdag stond ik om 8 uur in de ochtend bij het college. Hier zou ik opgehaald worden. Helaas was er niemand, dus na een belletje met mijn begeleider kwam er een taxi voorgereden om half 9. Ik had geen idee waar ik heen ging dus was ook verrast toen de taxi bij een park stopte met een tempel. Ook hier zag ik niemand die ik kende. Het park zag er aardig groot uit, waardoor het me verstandig leek om bij de ingang te wachten. Ik heb gebeld en moest daar blijven wachten van mijn begeleider. Er stopten veel auto's en bussen voor het park met Vietnamese toeristen. Ik viel uiteraard erg op terwijl ik op het bankje zat te wachten. Het duurde dan ook niet lang voordat ik een attractie werd. Veel mensen die kijken, maar ook een aantal die dat toch op de foto willen vastleggen. Meerdere mensen kwamen naast me zitten om te vragen of ze op de foto mochten met mij. Daarnaast waren er ook veel ouders die hun kinderen dwongen om met mij te gaan praten, aangezien ze een paar Engelse woordjes kennen. De ouders hadden er echter meer zin in dan de kinderen zelf. De groep met mensen werd dan ook steeds wat groter. Gelukkig hoorde ik iemand mijn naam roepen en kon ik rustig opstaan. Ik had nog 3 kwartier om in het park rond te lopen voordat de groep zich weer zou verzamelen. Precies genoeg tijd om alles te kunnen zien op een rustig tempo. Er stonden een paar mooie gebouwen tussen! De docenten en hun kinderen hadden zich weer verzameld, waarna we met een klein busje naar een huis van één van de docenten zijn gereden. Hier werd ik vriendelijk verwelkomt. Ik mocht gelijk een stukje durian proeven, berucht fruit hier in Vietnam. De geur is enorm sterk en ook de smaak valt vaak niet goed bij buitenlanders. Ik moest daar zelf natuurlijk over oordelen, maar sluit me compleet aan bij alle berichten die hierover te lezen zijn. Zelf vond ik de nasmaak nog het ergste, namelijk de geur van uitlaatgassen, maar dan als smaak. Niet voor herhaling vatbaar! Samen met Miss Ha heb ik een wandelingetje gemaakt door de grote achtertuin. In deze tuin worden voornamelijk durians gekweekt, maar ook papaya's, ananassen en andere soorten fruit zijn hier te vinden. Het is altijd leuk om te zien hoe het fruit groeit, en dat gewoon bij iemand in de achtertuin. De mannen waren bezig om de barbeques aan te steken. Ik heb een andere vrouw geholpen om alle garnalen op stokjes te prikken. Zo hebben we uiteindelijk met zijn allen de voorbereidingen gedaan. Aan eten was geen gebrek! Er stonden schalen vol met garnalen, kip, vlees, brood, maïs en salade. Terwijl ik achter een bbq de garnalen stond te bakken, werd er een groot bananenblad naar de overkapping gedragen. Op dit blad lag een aardige bult met slangen, ook voor op de bbq! Ik heb ze geholpen met het bakken en kon uiteindelijk een stukje proeven. De huid zat nog aan het vlees, wat het extra lastig maakte om het te eten. Daarnaast waren het kleine slangetjes met toch enorm veel kleine botjes. Echt veel vlees heb ik dus niet gegeten, maar het was bijzonder om dat een keer te mogen proberen. De smaak was verder niet verkeerd, maar ook niet heel bijzonder. Later kwam er ook nog een mand aan die vol zat met grote rivierslakken. Ook deze werden op de bbq bereid. Ook het bier mocht uiteraard niet ontbreken, waarbij er om de zoveel tijd een keer geproost word: Mot, hai, ba, yo! oftewel 1, 2, 3, cheers! Ik heb het een enorm gezellige dag gevonden en vond het leuk om mee te maken hoe ze hier in Vietnam een lunch, als docenten onder elkaar, organiseren.

Ik heb de nacht heerlijk kunnen slapen, want zo'n dagje kost toch wel veel energie. Op zondag ben ik rustig opgestaan en in de middag naar een koffietentje gegaan waar ik de ander Nederlandse studenten heb ontmoet. We zijn vervolgens met zijn allen naar de bioscoop gegaan en hebben lekker een middagje film gekeken. Aansluitend zijn we gaan eten, waarbij ik eindelijk een keer Bahn Xeo heb kunnen eten. Dat is een soort pannenkoek die is gevuld met groenten of wat je er maar op wilt hebben. Deze kun je oprollen in een blaadje sla en in de vissaus dippen. Het was erg lekker!

Tot zover zijn jullie weer op de hoogte van al mijn belevenissen hier in Can Tho.
Het leven hier begint steeds meer als normaal aan te voelen. Met nog 4,5 week te gaan, begint de tijd al op te schieten. Af en toe duik ik even in reisverhalen van ander mensen om een leuke route uit te kunnen stippelen voor de vakantie van Daan en mij. 

Heel veel liefs,
Iris