Nieuwe belevenissen in Can Tho

Xin Chào!

Hier weer een nieuw verhaal vanuit Can Tho.

Ik neem jullie weer mee terug in de tijd naar zaterdag 17 juni. Niels had gevraagd of ik het leuk zou vinden om samen met hem en een paar studenten van zijn college mee te gaan naar de drijvende markt hier in Can Tho. Aangezien dat iets is wat je gezien moet hebben hier in Can Tho, hoefde ik niet lang na te denken. Zo stonden we dan op zaterdagochtend om half 6 buiten. We werden met de brommer opgehaald door twee studenten. Zo vroeg in de ochtend ziet de stad er toch weer anders uit. Een park die in de middag bijna helemaal leeg is, werd nu volop gebruikt door Vietnamezen die aan ochtendgymnastiek deden. Eenmaal aangekomen hebben we geparkeerd en kwamen we direct een vrouw tegen die een tour aanbood. We werden naar een boot gebracht waar we met ongeveer 15 andere mensen op zaten. Het was nog een paar kilometer varen naar de markt. Onderweg heb ik m'n ogen uitgekeken en en me flink verbaasd. De huisjes die langs de rivier staan zijn duidelijk van een andere soort dan wat meer in het centrum van de stad. Op vele dunne paaltjes zijn ze boven de rivier gebouwd en alweer deels verzakt. Verder bestaan ze voor een groot deel uit golfplaten en andere materialen die ze waarschijnlijk hebben gevonden of erg goedkoop waren. Het ziet er al met al niet heel comfortabel uit. Ook de werkplaatsen van de bedrijven zien er bijzonder uit. Geen kademuurtjes of damwanden om het water tegen te houden en voor extra versteviging te zorgen. Hier gebruiken ze gewoon wat zandzakken, puin en ander afval om iets op te hogen en te verstevigen. Eenmaal aangekomen bij de drijvende markt, viel het toch een beetje tegen. Ik had veel drukte verwacht van lokale mensen die hun inkopen gingen doen, maar voornamelijk toeristenboten waren aanwezig. Er lagen een aantal grote boten die hun waar aan kleinere bootjes verkochten. Via een stok op het dek met bovenin bijvoorbeeld een ananas, kunnen de bootjes zien waar ze wat kunnen halen. De eigenaars van de kleine bootjes klampten zich vast aan de boten met toeristen om daar zoveel mogelijk fruit te kunnen verkopen. Dit was wel bijzonder om te zien. Soms met 3 boten tegelijk lagen ze om je heen en de verkopers schreeuwden door elkaar heen. We hebben een rondje gevaren over de markt en zijn uitgestapt bij een winkeltje met eten en souvenirs. Na 20 minuten moesten we terug zijn bij de boot. We hebben nog een klein rondje over de markt gemaakt en aangelegd bij een drijvend restaurant. Terwijl sommige mensen gingen eten, heb ik bij een klein bootje een halve kilo ramboetan's gekocht voor 50 cent oftewel 12.500 dong. We zijn vervolgens verder gevaren naar een fruit kwekerij. Helaas hingen er niet zoveel vruchten meer in de bomen en was het ook echt voor de toeristen. We hebben ons maar tegoed gedaan aan een bordje met mango, papaja, jackfruit, Vietnamese appel en dragonfruit. De laatste stop was bij een noedel fabriek. Hier hebben we kunnen zien hoe rijstpapier wordt gemaakt. Vervolgens hebben we op advies van onze Vietnamese medestudenten een Vietnamese pizza besteld. Dit bestaat uit een bodem van gefrituurde noedels met daaroverheen een beetje saus van kokosnoot. Vervolgens een omelet en daarop gefrituurde uitjes, pinda's, chilisaus en wat kruiden. Het smaakte verrassend goed! Eenmaal terug op de campus heb ik niet zoveel meer gedaan. Het was een kort nachtje en nieuwe indrukken maken ook wel moe. 

Ook zondag was een rustig dagje. Samen met Dion heb ik als avondeten een pizza gehaald in het toeristische gedeelte. Een fijne afwisseling! 
Op maandag ben ik weer bezig gegaan voor mijn stage en in de avond heb ik met Niels en Dion gegeten. We zagen saté op de menukaart staan en waren toch wel benieuwd wat we zouden krijgen. Helaas was de saté niet zoals wij hem kennen. we kregen een bord met noedels, rundvlees en inktvis. Het smaakte gelukkig wel goed!
Ook op dinsdag en woensdag ben ik bezig geweest voor stage. Woensdag heb ik ook nieuw beltegoed gehaald. Ze hebben bij elk bedrijf vaak veel werknemers in dienst. Ze hebben dan ook niet veel taken om te doen. Zo staat er standaard iemand bij de deur om die te openen als je aan komt lopen. Buiten zitten er twee bewakers op de brommers en fietsen te letten en zetten je fiets ook weer voor je klaar als je naar buiten komt. Het blijft toch bijzonder om te zien.. Ook in de supermarkt zijn we als buitenlanders toch wel bijzonder. De beveiliging maakt dan ook vaak een kleine buiging als we naar binnen lopen.
Donderdag was de stroom tijdelijk uitgevallen. Het duurde niet heel erg lang en in de tussentijd kon ik rustig verder werken aan mijn stage. 
Vrijdag ben ik met Dion gaan werken bij een koffietentje in de buurt van de campus. We werden vervolgens uitgenodigd door de andere Nederlanders om mee te gaan eten. Zij doen tijdens hun stage een onderzoek die gebruikt zal worden door een Nederlandse ondernemer. Hij was in Can Tho aanwezig voor wat afspraken en we hebben met zijn allen gegeten.
Celina had op vrijdag slecht nieuws gekregen uit Nederlands, waarop ze besloot om terug te gaan. Zaterdag heb ik haar nog even gedag gezegd voordat ze de bus zou pakken. 

Op zondag ben ik met Niels en Dion naar een restaurantje gegaan waar je verse spring rolls kunt eten, maar dan moet je ze nog wel eerst maken! We zaten aan ons tafeltje en hadden al eten en drinken besteld. Op dat moment werden we aangesproken door een Vietnamese jongen. Hij vertelde ons dat hij bezig was om een bedrijfje op te zetten in Can Tho. Hij wil toeristen meenemen naar typisch Vietnamese restaurants om ze alle gerechten te laten proeven. Hij was bezig met het opbouwen van de site en had een fotograaf meegenomen om al het verschillende eten op de foto te zetten. Aangezien wij buitenlands zijn, was het voor hem een mooie kans om wat extra foto's te maken met 'toeristen'. We werden aan een ander tafeltje gezet en daar werd ons eten geserveerd. We hebben met hem zitten en kletsen en zijn ondertussen spring rolls gaan maken en eten. Ondertussen werden we op de foto gezet. Ze moesten na een tijdje weer verder naar het volgende restaurant. Wij bleven nog zitten om wat meer te eten. Het eten was inmiddels al betaald door de jongen en voor ons dus gratis, aangezien we zo behulpzaam waren. Na ongeveer 10 minuten stond dezelfde jongen opeens weer naast ons tafeltje. Hij had zich bedacht dat hij toch nog een extra foto van mij wilde hebben. Ik kreeg een helm, met daarop het logo van het bedrijf, opgezet. Ze hebben nog snel wat foto's gemaakt en ons hartelijk bedankt. Ik ben dan ook erg benieuwd naar de foto's die binnenkort online zullen komen op zijn site!

Maandag was het zoals gewoonlijk weer tijd voor stage. Helaas had ik vanaf donderdagavond als last van mijn darmen, waardoor ik maar besloot op mijn kamer te blijven. Dit heeft nog tot donderdag geduurd, bijna een week dus! Tot nu toe had ik nog niet zoveel problemen gehad, dus het moest er een keer van komen. 

Aangezien het al weer een aardig verhaal is geworden, zal in mijn volgende blog verder vertellen vanaf zaterdag 1 juli. 

Liefs, 
Iris