De laatste weekjes

Hoi allemaal!

Zoals beloofd is hier het vervolg op mijn vorige verhaal.

We gaan terug naar zaterdag 1 juni. Dion en ik hadden nog iets op ons lijstje staan om heen te gaan: een cacao farm. Aangezien ik vrijdag weer fit was, besloten we om zaterdag de cacao farm te bezoeken. Niels had uiteindelijk besloten om ook mee te gaan. We begonnen met een lekker ontbijtje bij de kantine van de universiteit. Om 8 uur stapten we met zijn drieën op de fiets, aangezien het in de ochtend nog een beetje 'koel' is. De cacao farm was zo'n 10 kilometer fietsen. In Nederlands is dat niks, maar hier in Vietnam klinkt dat opeens wel veel meer! Volledig ingesmeerd met zonnebrand factor 50 heb ik samen met de jongens de brandende zon getrotseerd op onze Vietnamese fietsjes. Geen wolkje aan de lucht, dus het was behoorlijk warm. De gehele route liep langs de rivier en we keken onze ogen uit. Onderweg zijn we geen andere buitenlanders tegengekomen en gezien alle blikken die we kregen, komen ze daar ook niet vaak. We kwamen langs kleine bedrijfjes met palen voor de huisjes in de rivier. De huisjes langs de weg zijn soms niet veel meer dan een paar aan elkaar geschroefde golfplaten. Elk watertje wordt overspannen door een hoge brug, waardoor we soms even flink moesten trappen. Verscholen in een klein zijstraatje van de grote weg kwamen we aan bij de cacao farm. We werden vriendelijk begroet en naar een tafeltje geloodst. We kregen een glaasje koude chocolademelk, waarna de eigenaar van het bedrijf bij ons kwam. We kregen uitleg over zijn bedrijfje en de cacaobomen die hij daar heeft staan. Hij haalde vervolgens een paar borrelglaasjes en zelfgemaakte cacaowijn. Na een glaasje wijn kregen we uitleg over de producten die allemaal gemaakt worden van de cacaovruchten. We hebben vervolgens een rondje gelopen tussen alle cacaobomen waarna we weer terugkwamen bij ons tafeltje. Rondom stonden verschillende attributen die gebruikt worden voor het maken van chocola. De man heeft ons vol passie alles uitgelegd, enorm leuk om te zien! We hebben alledrie een reepje chocola en een flesje cacaowijn meegenomen voor thuis. Het was inmiddels al tegen het beginnen van de middag, dus de zon brandde volop. We zijn weer op rustig tempo terug gefietst en hebben onderweg nog wat gedronken bij een tentje langs de drukke weg. 

Voor zondag had ik met Kinh, één van de Vietnamese jongens, afgesproken om wat te drinken. We hebben de hele middag lekker op een terrasje gezeten, waarna de dag al snel voorbij was.

Maandag ben ik voor stage bezig geweest. Op dinsdag was er weer een pomptest gepland. Om kwart voor 6 in de ochtend stond ik bij het college en werd opgepikt door mijn begeleider. We hebben onderweg nog snel ergens ontbeten, rijst en vlees, maar dat vind ik toch niet zo lekker als ontbijt. We kwamen iets voor 7 aan bij het bedrijf en we hebben ons gepositioneerd bij de meetlocaties. Onder een golfplaten dakje met de volle zon en alleen een stenen trap om op te zitten, was het een erg lange dag. We hebben geluncht bij de kantine van het bedrijf, goedkoop eten voor de werkers van de fabriek. Het was een enorm grote hal met allemaal picknicktafels en mensen in dezelfde kleding. Het gaf een gevoel van een gevangenis. Echt ongestoord eten was er niet bij, want alle ogen waren naar mij gericht. Rond een uur of half 4 waren we klaar met de test. Helaas is ook deze niet gelopen zoals gehoopt. We hebben nog met zijn alles wat gegeten: Banh Xeo, gevulde pannenkoeken. Dat smaakte goed! 
Helaas voelde ik me in de avond zeer beroerd en is alles er weer uitgekomen: een voedselvergiftiging. Het was een onrustige nacht en ik werd wakker met koorts. De dag heb ik verder op bed doorgebracht.

Gelukkig was ik donderdag weer helemaal beter! Deze dag en vrijdag heb ik dan ook besteed aan mijn stage. 
Ook op zaterdag heb ik wat aan stage gedaan. In de avond was het tijd voor een feestje. Luuk, Luc, Dion en Jonas (een Duitse student) zijn alle vier rond dezelfde tijd jarig. Ze hadden een stukje stadsstrand afgehuurd en vrienden uit Can Tho uitgenodigd om dat met zijn allen te vieren. Het was enorm gezellig! Helaas gaat de poort rond 12 uur dicht en ik had geen zin om de nacht door te halen, dus ik moest alweer terug. 

Op zondag werd ik door Xuan uitgenodigd om samen te gaan eten. Ik ben aan het begin van de avond bij haar achterop de brommer gestapt, waarna we naar een klein restaurantje reden ergens in de stad. Een nieuwe plek voor mij! We hebben verse springrolls gegeten en gezellig gepraat. Ze heeft me vervolgens meegenomen naar de Can Tho bridge. Dit is een hele grote en hoge brug die over de grote rivier gaat. In de avond zijn de gigantische pilaren mooi verlicht en de rivier is ook erg mooi vanaf die hoogte. Weer een zeer geslaagd avondje!

En toen brak het laatste weekje alweer aan..
Mijn verslag was nog steeds niet klaar, dus deze laatste dagen heb ik nog even hard moeten werken!
Op dinsdag had ik samen met Luuk, Luc, Merlijn en mijn begeleider afgesproken om samen te eten. Dit was alvast als afscheid. We hebben lekker gegeten en wat biertjes gedronken. Het was gezellig!

Donderdagochtend zouden de jongens een seminar houden over hun onderzoek en samenwerking met een Nederlands bedrijfje voor de recycling van plastic. Dit duurde de hele ochtend en hebben we gezamenlijk afgesloten met een lunch. Ook heb ik een certificaat gekregen voor mijn stage, dat is altijd leuk! Dit was het laatste moment dat ik mijn begeleider zou zien. We hebben afscheid genomen en elkaar bedankt voor de leuke tijd in Can Tho. 
Aangezien de jongens het weekend naar Ho Chi Minh zouden gaan, heb ik bij hun thuis nog wat gedronken in de avond. We hebben afscheid genomen van elkaar en afgesproken om elkaar in Nederland nog een keer op te zoeken.

Vrijdag had ik voor de lunch afgesproken met drie Vietnamese meisjes. Ook dit was een afscheid. Ik heb een enorm lief kaartje gekregen van Thanh. Het zijn echt enorm lieve meiden die ik niet snel zal vergeten. 
's Avonds had ik nog een keer met Xuan afgesproken. We zijn weer op het brommertje gestapt en hebben wat te drinken gehaald. We zijn vervolgens doorgereden naar het toeristische gedeelte waar we wat hebben gelopen en gekletst. Alweer een gezellig avondje!

Zaterdag heb ik mijn verslag ingeleverd. In de avond had ik Kinh en Duy, die me de eerste week hebben geholpen, afgesproken om wat te eten.

Een weekje waarbij ik van iedereen afscheid heb genomen.
Het voelt best gek om deze plek weer achter me te laten na al die weken. 
Maar de vakantie en het weerzien met Daan is erg dichtbij!

Vandaag heb ik mijn kamer opgeruimd en alle spullen weer in mijn backpack gestopt. Mijn fiets is verkocht en het gevoel van vrijheid komt wat naar boven.
Rond kwart voor 2 ben ik met de taxi richting het busstation gegaan. Hier heb ik een ticket gekocht voor de bus richting Ho Chi Minh.
Inmiddels zit ik al met een vol buikje en fris gedoucht op bed. 

Morgen is het dan eindelijk zover! Om 20 over 9 zal Daan landen op het vliegveld. Ik zal hem daar op staan wachten. Morgen gaan we weer met de bus terug naar Can Tho, zodat ik Daan de plek kan laten zien waar ik al die tijd heb gezeten.

Het is hier al half 11, dus tijd om te slapen.

Heel veel liefs,
Iris