De vakantie is begonnen!

Hoi allemaal!

Hier is een update van onze eerste vakantiedagen

Op zondag heb ik afscheid genomen van mijn kamertje op de campus. Alle kleren en spulletjes moest ik weer netjes in mijn backpack zien te krijgen. Het begon er weer net zo leeg uit te zien als in mijn eerste paar dagen. Met de taxi ben ik naar het busstation in Can Tho gegaan, waarna ik een 4 uur durende busrit voor de boeg had. Eenmaal aangekomen in Ho Chi Minh werd ik overvallen door mensen die een taxi aanboden. Ik ben hierdoor meegegaan met één van de mannen en kwamen bij zijn brommer uit. Ik kreeg een helmpje en mijn backpack ging bij hem voorop tussen de benen. We zijn vervolgens op hoog tempo door Ho Chi Minh gereden, op weg naar mijn hotel. Ik was inmiddels de rustige rijstijl van de studenten in Can Tho gewend, dus ik heb wel wat angstige momentjes beleefd bij deze man achterop. Ik was dan ook erg blij bij het hotel aan te komen. Na wat gegeten te hebben bij een Indisch restaurant, ben ik gaan slapen.. Op naar de grote dag!

Maandagochtend was het zover. Ik heb mijn spulletjes weer gepakt en ben na een ontbijtje naar de straat gelopen om een taxi te pakken. Ik kon de taxichauffeur duidelijk maken dat ik naar het vliegveld wilde, maar niet dat ik naar het deel moest waar de vluchten aankomen. Ik heb op de borden meegekeken en uiteindelijk aangewezen wat ik wilde. Iets voor half 10 stond ik op het vliegveld om Daan op te halen. De oorspronkelijke aankomststijd was 9:20 uur, maar dit werd 35 minuten later. Aangezien je iemand buiten op moet wachten, is het daar aardig druk met Vietnamezen die allemaal zo dicht mogelijk bij het hekje willen staan. Ik ben er tussen gaan staan en rond 10:45 uur zag ik Daan verschijnen. Nu nog hopen dat hij me kan vinden! Gelukkig duurde het niet lang voordat onze ogen elkaar vonden. Wat voelde dat goed om elkaar na al die tijd weer in de armen te kunnen vallen! Daan vond het een speciaal gevoel om door zo’n grote groep mensen te lopen bij aankomst op het vliegveld. We hebben een taxi gepakt naar de binnenstad van Ho Chi Minh. Hier zijn we bij een restaurantje gaan zitten om wat te eten en drinken. En Daan kon zo even kennismaken met het super chaotische verkeer, de warmte en de geur van uitlaatgassen. We hadden beide een noedelsoep besteld, gelijk een uitdaging om daar wat met stokjes uit te vissen! Ik herkende het gevoel wat Daan had bij de eerste indrukken erg goed. Na het eten zijn we weer in de taxi gestapt en naar het kantoortje van de busmaatschappij gegaan. Hier hebben we tickets gekocht voor de bus naar Can Tho. Met het kleine pendelbusje zijn we naar het grotere busstation gegaan, waarna het toch wel even zoeken was naar de juiste bus. Daan heeft een klein beetje kunnen slapen in de bus, want zo’n reis is toch wel erg vermoeiend! Eenmaal aangekomen in Can Tho, voelde het voor mij wel vertrouwd. In het taxiritje naar het hotel heb ik Daan al heel wat plekken aan kunnen wijzen waar ik ben geweest of heb gefietst. We hadden ingechekt bij het hotel, maar hebben bij het zien van onze kamer ook snel weer de spullen gepakt. Het was een oude stinkende kamer vol met schimmel, niet iets waar we onze eerste nachten willen verblijven! We zijn door de straat gelopen op zoek naar een nieuw hotel, die we snel gevonden hadden. We kregen een simpele kamer zonder ramen, maar wel één die schoon was. We zijn in de buurt van het hotel wat gaan eten en hebben vervolgens nog een stukje over de boulevard gelopen.

De volgende ochtend hebben we eerst lekker uitgeslapen en zijn bij een restaurantje wat gaan ontbijten. Jammer genoeg begon het flink te regenen, waarop we maar besloten om geen fiets te huren. We hebben een taxi gepakt naar de campus van de universiteit. Allereerst heb ik Daan mijn kamer laten zien, waar nog even een middagdutje is gedaan. We zijn vervolgens doorgelopen naar het college waar mijn kantoortje zat. Daarna hebben we bij de kantine wat gedronken. We hebben tegenover de campus wat kopietjes van ons paspoort laten maken. Het was mooi om te zien hoe al die studenten ons afwachtend aankeken, maar niemand die echt durfde te helpen. Uiteindelijk kwam één jongen naar ons toe, waarna ze met zijn vijven bezig gingen, want dat was toch best wel interessant! Aangezien het wat was opgeklaard zijn we lopend terug gegaan naar het hotel. Voor het avondeten zijn we naar een restaurant gegaan waar ze verse springrolls maken. Hier had ik al een paar keer gegeten en Daan was er erg benieuwd naar. Op kleine krukjes aan een metalen tafeltje zaten we te wachten. We werden geholpen bij het maken van de springrolls, want dit deden we uiteraard niet goed! Daan vond het erg leuk om bij een lokaal tentje wat te eten, het geeft het echte Vietnamese gevoel. Na het eten zijn we wat gaan drinken bij de skybar van één van de hotels met een mooi uitzicht over de rivier. We hebben vervolgens nog een stukje gelopen over de boulevard.

Woensdagochtend hebben we de spullen weer ingepakt en hebben lekker ontbeten aan de rivier. We zijn vervolgens weer met de taxi naar het busstation gegaan om op de bus richting Ho Chi Minh te stappen. Na zo’n 3 uur kwamen we aan op het grote busstation, waarna we met de taxi naar ons hotel zijn gegaan. Voordat je naar je kamer kan gaan moet je eerst je schoenen uitdoen en achterlaten in de lobby, iets wat heel normaal is hier in Vietnam. De trappen naar de kamers blijven hierdoor wel erg schoon. Aangezien we na het ontbijt niks meer hadden gegeten, hadden we wel trek gekregen. We zijn in de backpackers straat op een terrasje neergestreken. Onder het genot van een drankje en kleine loempia’s konden we even bijkomen. Na een tijdje begon het flink te plenzen , maar helaas waren we onze poncho’s vergeten. We zijn uiteindelijk naar het dichts bij zijnde winkeltje gerend, maar kwamen hier al doorweekt aan. We hebben paraplu’s gekocht en konden door de plassen wadend terug naar ons hotel. We zijn vervolgens bij een restaurantje wat gaan eten: noedels en fried springrolls (loempia’s). Hierna hebben we ergens anders nog wat gedronken en wat kleins gegeten. Het werd redelijk laat en we zijn terug gegaan naar het hotel.

De volgende ochtend werd Daan wakker met wat last van zijn maag en koortsverschijnselen. Waarschijnlijk iets van het eten wat niet helemaal goed is geweest. Na een broodje met ei en wat fruit als ontbijt voelde Daan zich gelukkig weer ietsje beter. We zijn al lopend naar de Ben Thanh Market gegaan, een grote overdekte markt. We hadden veel fruit en etenswaren verwacht, maar het was toch wel erg op de toeristen gericht met shirts, tassen, souvenirs en een paar tentjes met wat eten. We waren snel uitgekeken en hebben een taxi gepakt naar het War Remnants Museum. Dit is een museum die gaat over de Vietnamoorlog. We hebben hier erg indrukwekkende foto’s gezien die tijdens de oorlog zijn gemaakt. Het is bizar om te zien dat zulke gruwelijke dingen nog maar relatief kort geleden zijn gebeurd. Na het museum zijn we naar de Notre Dame Cathedral gegaan, waar we helaas niet naar binnen mochten vanwege een verbouwing. Wel hebben we een kijkje kunnen nemen in het oude postkantoor van de stad, die nog steeds in gebruik is. De Franse bouwstijl kwam duidelijk naar voren, een mooi gebouw! We zijn met de taxi terug gegaan naar de hotel, aangezien Daan zich nog steeds niet zo goed voelden. Bij het hotel hebben we voor de volgende dag een tour geboekt naar de Chu Chi tunnels. Voor het avondeten zijn we bij een klein tentje neergestreken en hebben wat noedels en kip van de bbq besteld. We zijn daarna terug gegaan naar het hotel zodat Daan, en ik ook natuurlijk, alvast lekker op bed kon gaan liggen.

Vrijdagochtend hebben we om kwart over 7 ontbeten bij het hotel, om 8 uur zouden we opgehaald worden voor onze tour. Daan was gelukkig al een heel stuk opgeknapt, dus we konden met een gerust hart mee. Er was al een clubje mensen verzamelde, waarna we naar de bus werden geleid. De busrit naar de tunnels zou zo’n 2 uur in beslag nemen. Onderweg zijn we gestopt bij een plek waar slachtoffers van agent orange, één van de chemicaliën die is gebruikt in de oorlog, schilderingen maakten op stenen plateau’s. Het resultaat was erg mooi en we vonden het dan ook jammer dan we niet een mooi schilderij mee konden nemen voor in ons appartement. Aangekomen bij de tunnels was direct te zien dat dit een enorme toeristische trekpleister is. Het stond vol met bussen en ook wij waren met een groep van 41 mensen op stap. Ik ben inmiddels gewend aan het Vietnamese Engels, maar Daan kon helaas amper wat verstaan van de uitleg van onze reisleider. Door de grote groep mensen was het ook lastig om tijdens de uitleg te zien waar het nou om ging. We kregen de mogelijkheid om kogels te kopen en met iemand uit het leger te schieten met een AK-47, dit hebben we beiden niet gedaan. We hebben van de 15 minuten gebruikt gemaakt om een broodje te eten, die we de vorige avond bij de bakker hadden gehaald. Na de pauze gingen we verder naar de echte Chu Chi tunnels. Deze tunnels werden tijdens de oorlog gebruikt door de Vietnamese guerrillastrijders. Vrouwen en kinderen verbleven in de deze tunnels en ook de mannen verscholen zich soms. De tunnels bestaan uit 3 verschillende lagen, maar de mensen moesten soms even naar boven komen om frisse lucht te halen en wat te eten en te drinken. De ventilatiekanalen boden niet genoeg frisse lucht. Het bos rondom de tunnels waren voorzien van vele boobytraps die de Amerikaanse soldaten moesten verrassen en aardig wat slachtoffers hebben gemaakt. Bepaalde delen van de tunnels zijn iets aangepast, waardoor ze toegankelijk zijn geworden voor de toeristen. Na het eerste trappetje konden we nog staan, maar voor de volgende laag moesten we al schuifelend op onze hurken verder. Er was geen verlichting in de tunnel en was er warm en vochtig. Om de 10 meter was er een uitgang gemaakt. Wij hebben toch wel wat meters afgelegd en hebben het laatste deel moeten kruipen met onze tas op de buik. Helemaal bezweet en met knieën en handel onder het zand kwamen we weer boven de grond. Iets verderop hebben we ons kunnen wassen en taro kunnen proeven. Dit is een soort aardappel die we in een mengseltje van zout, suiker en pinda’s doopten. We kregen nog de mogelijkheid om op de foto te gaan in een originele ingang van de tunnel, waarna we weer terug gingen met de bus. De busreis en tussenstop bij elkaar duurde langer dan 2 uur. Rond kwart voor 4 waren we terug in Ho Chi Minh. We zijn bij het museum uitgestapt en verder gelopen naar een groot park in de stad. Hier hebben we op een bankje onder de bomen nog water gedronken en een broodje gegeten. We waren van plan om nog langs het herenigingspaleis te gaan, maar we mochten niet meer naar binnen. We kregen nog wel de mogelijkheid om wat foto’s te nemen van het gebouw.

In het hotel hebben we advies gevraagd voor een goed restaurant met Vietnamees eten, aangezien het daar stikt van de tentjes met westers voedsel. We zijn uitgekomen bij een leuk restaurantje en hebben lekker gegeten. We zijn niet te laat terug gegaan, omdat we onze spullen weer in moesten gaan pakken.

Vanochtend ging om 6 uur de wekker. Rond 6:50 uur hebben we uitgecheckt bij het hotel. We hebben bij de bakker nog wat broodjes gehaald voor onze reis. Na wat onduidelijkheid bij het kantoor van de busmaatschappij, hebben we maar een taxi genomen naar het grote busstation. We hadden woensdag bij aankomst al tickets geboekt, dus daar hoefden we ons geen zorgen om te maken. Rond 8 uur zijn we op de sleeper bus gestapt richting Da Lat, onze volgende bestemming! Inmiddels zitten we (op het moment van schrijven) zo’n 6,5 uur en 2 tussenstops later nog steeds in de bus. We hebben ongeveer nog 1,5 uur te gaan, maar de uitzichten bieden veel goeds! We hebben de grote stad achter ons gelaten en rijden door de heuvels en natuur.

Zoals jullie kunnen lezen hebben we al veel gedaan en genieten we volop van het samen zijn en dit bijzondere land. Wanneer we weer genoeg tijd hebben volgt er een update!

Heel veel liefs van Daan en iris