Met beide benen op de grond

Hoi allemaal!

Het werd wel eens tijd voor het eerste bericht uit Vietnam.

Zondagochtend ben ik in Düsseldorf op het vliegtuig gestapt. Het was moeilijk om afscheid te nemen, maar daarnaast had ik enorm veel zin in het avontuur. Met een uur vertraging vertrok het vliegtuig, een korte vlucht van maar 3 uur richting Moskou.
In Moskou had in een overstap voor het vliegtuig richting Ho Chi Minh. Een veel groter vliegtuig, maar voor mijn gevoel wel krappere plekken. Ik zat naast een Vietnamese vrouw die geen Engels sprak, maar wel geïnteresseerd was in waar ik vandaan kwam. Gelukkig was Google Maps nog beschikbaar, dus dat was snel duidelijk. Na het avondeten heb ik een film gekeken en ben vervolgens gaan slapen. Niet aan een stuk door, want het was wel nodig om af en toe van houding te veranderen. Maar dat altijd beter dan helemaal niet slapen! In de ochtend werd ik wakker van de mededeling dat het ontbijt geserveerd zou worden. Na het ontbijt duurde het niet lang voordat het vliegtuig de landing begon in te zetten.

Eenmaal aangekomen op Ho Chi Minh kon de reis voortgezet worden! Er zou een student op mij staan wachten om me op weg te helpen. Ik had een kleine versie van de aankomsthal van Schiphol verwacht, maar een echte aankomsthal was er niet. Als je iemand op komt halen, dan is er buiten plek om te wachten. Er zijn hekken neergezet en aan het eind een paar plastic stoeltjes. Het stond dan ook helemaal vol met mensen en er waren enorm veel borden met namen (zie dan maar de goede te vinden). Gelukkig zag ik al snel mijn naam op een bordje staan. We hebben ons kort voorgesteld aan elkaar en via Facebook kunnen we contact hebben. Ze had een beschrijving gemaakt van alle plaatsen waar ik heen moest en of ik de bus of taxi moest gebruiken. Zij bleef in Ho Chi Minh en heeft me dus op de taxi gezet richting de busmaatschappij. 

Het taxiritje dwars door de stad heen was erg indrukwekkend. De chaos die je vaak op tv ziet is hier ook zeker terug te vinden. Enorm veel brommers op de weg die overal vandaan komen. Er wordt getoeterd voor alles en nog wat en een echte structuur is niet te ontdekken. Her en der zijn er stoplichten, maar zelfs dan ontstaat er chaos. Het verbaast me dan ook dat ik nog geen aanrijding ben tegengekomen! Het gaat vaak dan ook maar net goed.Ook het leven op straat is veel anders. Zo zat er een vrouw op de rand van de stoep haar mes te slijpen op een steen, ze verkocht kokosnoten. Ze zat daar zo rustig terwijl al het verkeer vlak bij haar langs reed. 

Bij de busmaatschappij werd ik direct geholpen. De beschrijving kwam zeer handig van pas en ze wisten meteen waar ik heen wilde. Een vrouw probeerde in haar beste Engels te vragen of ik een student was aan de Universiteit. Na kort gewacht te hebben werden we op een oude bus gezet. Ik dacht dan ook dat we met deze bus helemaal tot aan Can Tho gingen. We hoefden gelukkig maar tot het busstation in Ho Chi Minh, waar we moesten we overstappen op een 'sleeper' bus. Bij het instappen moesten de schoenen uit en in een zakje. De bus bevat een soort stapelbedden/stoelen. Ik zat samen met een andere vrouw helemaal achterin de bus waar we 4 stoelen voor ons samen hadden. Mijn benen kon ik dus goed kwijt en het was best comfortabel. Er werd een broodje en gratis flesje water uitgedeeld. Er was één tussenstop om naar de wc te gaan en eten te halen. Je hoefde je schoenen niet aan, want ze hadden een grote bak met slippers om tijdelijk te gebruiken.

Het verbaasde me onderweg wat een bende het af en toe kan zijn. Er ligt enorm veel zwerfafval langs de weg en op sommige plekken leek een kleine vuilnisbelt te ontstaan.

Bij het busstation van Can Tho ben ik overgestapt op een taxi. De taxichauffeur moest met mijn Vietnamese begeleider bellen om zo het exacte adres door te geven.Hij heeft me dan ook keurig voor de dormitory op de campus afgezet. Dit is de plek waar veel studenten gehuisvest zijn en een kamer delen.
De beheerder bracht me naar mijn kamer, die ik gelukkig voor mezelf heb. Het is een ruime kamer met een eigen badkamer. Een keuken is er niet, want eten is in de kantine te halen voor maar 60 cent, oftewel 15.000 dong.

Het is behoorlijk wennen aan de temperatuur hier in Vietnam. Het is boven de 30 graden en behoorlijk vochtig. Gelukkig heb ik op mijn kamer beschikking over een airco, dus ik kan het wat koeler maken voor in de avond en nacht.

Vandaag (dinsdag) was de eerste echte dag hier op de campus. Ik heb allereerst maar even bijgeslapen, want zo'n reis hakt er toch aardig in! Verder heb ik mijn spulletjes wat uitgepakt en een rondje gemaakt over de campus. Die is nog behoorlijk groot en er valt dan ook veel te zien.
Tot nu toe heb ik veel rijst gegeten met daarbij iedere keer een gerecht naar keuze. De vis van gisteravond en de kip van vanavond bevielen wel goed. Vanmiddag had ik echter een vrucht die enorm bitter was en dus niet zo goed beviel. Maar alleen door te proberen kom je er achter! 

Morgenochtend beging ik met mijn stage en ik ben dan ook zeer benieuwd naar alles wat ik moet gaan doen.

Ik houd jullie op de hoogte!

Groetjes Iris